COVİD-19 pandemisi hayatımıza gireli 1 yıl oldu. Geçen sene bu zamanlar bize uzakmış gibi görünen salgın çok kısa sürede hayatımızda kalıcı değişiklikler yaptı. Kardiyoloji alanında da bizim için gelgitlerle dolu bir yıl oldu. Pandeminin ilk zamanlarında kalp krizleri ve buna bağlı ölümler azalırken ilerleyen aylarda kalp hastalıklarına bağlı ölümlerde artış izlendi. Hastalık ilk başladığında daha çok bir akciğer hastalığı olarak kabul görürken giderek tüm sistemleri etkileyen ve vücudun savunma mekanizmasını altüst eden bir hastalık olduğu anlaşıldı. Salgının başında elimizde çok kısıtlı bilgiler olmasına rağmen hastanede yatan kritik hastalarda kalp hastalıkları ve ölümlerinin daha çok görüldüğü gözlemlenebilmişti. Ancak ilerleyen aylarda hastalığı hafif seyredenler ve hatta semptom göstermeyenlerde dahi kalp hastalıklarının geliştiği fark edildi.
Belki de biz kardiyologları en fazla zorlayan şikayet ise nefes darlığı. Çünkü hastalığın doğal seyrinde nefes darlığı, öksürük çok sık görülebileceği gibi, virüsün kalbi tutup kalp yetmezliğine yol açması da benzer şikayetlere sebep olabilir. Aslına bakarsanız viral enfeksiyonların kalpte miyokardit dediğimiz kalp iltihaplanmasına yol açması eskiden beri bilinen bir durum. Ancak COVID-19 enfeksiyonunu hafif hatta belirtisiz geçirenlerde bile miyokardit olması ve kalp krizi ile karışması bizleri oldukça zor durumda bırakıyor. Spesifik bir belirteç olan ve kanda bakılan ‘troponin’i COVID geçirmekte olan hastalarda kalp hasarını tespit etmede kullanıyoruz ve yüksekliği bazen hastalık seyrinin ağır olabileceğine işaret ediyor. Troponin değerinin yüksek olmasının kalp damarlarındaki tıkanıklıktan mı yoksa hastalık seyrine mi bağlı olduğu hayati önem taşıyor.
Köyün birinde bir yaşlı adam varmış. Çok fakirmiş ama Kral bile onu kıskanırmış. Öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki, Kral bu at için ihtiyara büyük bir servet teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış. “Bu at, sadece bir at değil benim için; bir dost. İnsan dostunu satar mı?” demiş. Bir sabah kalkmışlar ki, at yok. Köylü ihtiyarın başına toplanmış: “Seni ihtiyar bunak, bu atı sana bırakmayacakları, çalacakları belliydi. Krala satsaydın, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaşardın. Şimdi ne paran var, ne de atın” demişler.
Köylüler ihtiyara kahkahalarla gülmüşler. Aradan 15 gün geçmiş ve at bir gece ansızın dönmüş. Meğer çalınmamış, dağlara gitmiş. Dönerken de, vadideki 12 vahşi atı peşine takıp getirmiş. Bunu gören köylüler toplanıp ihtiyara gidip özür dilemişler. “Babalık” demişler, “Sen haklı çıktın. Atının kaybolması bir talihsizlik değil adeta bir devlet kuşu oldu senin için, şimdi bir at sürün var.”
Köylüler bu defa açıkça ihtiyarla dalga geçmemişler ancak içlerinden “Bu ihtiyar sahiden saf” diye geçirmişler. Bir hafta geçmeden, vahşi atları terbiye etmeye çalışan ihtiyarın tek oğlu attan düşmüş ve ayağını kırmış. Evin geçimini sağlayan oğul şimdi uzun zaman yatakta kalacakmış. Köylüler gene gelmişler ihtiyara. “Bir kez daha haklı çıktın” demişler. “Bu atlar yüzünden tek oğlun, bacağını uzun süre kullanamayacak. Oysa sana bakacak başkası da yok. Şimdi eskisinden daha fakir, daha zavallı olacaksın” demişler. İhtiyar “Siz erken karar verme hastalığına tutulmuşsunuz” diye cevap vermiş.
“Siz erken karar vermeye devam edin” demiş, ihtiyar. “Oysa ne olacağını kimseler bilemez. Bilinen bir tek gerçek var. Benim oğlum yanımda, sizinkiler askerde. Ama bunların hangisinin talih, hangisinin şanssızlık olduğunu sadece Allah biliyor.”